Songtext zu 'Wat Was Het Leven Mooi' von Benny Neyman

Wat was het leven mooi in het straatje waar ik woonde
Ons huis was maar heel klein, de zesde van de rij
Een doodnormale buurt waar iedereen gewoon deed
Maar toch was het voor mij het grootste droompaleis
We hadden er een tuin van vier vierkante meter
En altijd scheen de zon, althans zo leek het nou
Wat hadden wij het goed al hebben we het nu beter
De tuin was altijd groen, de lucht was altijd blauw
En ergens in de buurt had je zo'n kleine winkel
Gezellig op een hoek waar ik toen heel vaak kwam
Eenvoudig en niet duur, zo'n Winkeltje van Sinkel
Met kruiden en met koek, gewogen op de gram
We speelden nog op straat, we vochten op het schoolplein
Ik rookte met een maat m'n eerste sigaret
Dan kreeg ik het te kwaad, werd duizelig, kreeg hoofdpijn
Een beetje kattenkwaad maar ach, we hadden pret

We kenden nog geen stress, we kenden geen ellende
We hadden nog ontzag voor onze Lieve Heer
En melk zat in een fles, het is bijna een legende
En buiten hing de was, we kennen het niet meer
En zondags naar de kerk, dat moesten we van oma
We zongen alles mee in ons zondagse pak
Maar god, we hadden pret en 's middags speelde Rhoda
Weer tegen PSV of tegen NEC of NAC
En 's avonds op teevee een kwartje per seconde
En Pipo en Ageeth of de Vuist van Willem Duys
Mies Bouwman in zwart wit en mooi dat wij haar vonden
Dus zat de hele bups gekluisterd aan de buis
Dat was het leven mooi in het straatje waar ik woonde
Het is voorgoed voorbij, het komt nooit meer terug
Het huisje in die rij hebben ze afgebroken
De winkel, die is weg, de mensen zijn gevlucht
Maar rij ik er voorbij dan zie ik het weer voor me
Dan ruik ik haast vanzelf die zoete spruitjes geur
Toch zal ik er mijn leven lang wel blijven wonen
Al staan er nu dan flats met drempels voor de deur

Wat hadden wij het goed, wat waren wij gelukkig
En altijd scheen de zon, en altijd weer mooi weer
De vruchten smaakte zoet, de oogst kon nooit mislukken
De buurt is doodgebloed, het huis staat er niet meer